W języku hiszpańskim tak jak w większości innych języków, każdy wyraz ma swój akcent. Akcentowana sylaba jest wymawiana głośniej i mocniej od pozostałych. Akcent w słowach hiszpańskich zakończonych samogłoską lub społgłoską -n, -s pada na przedostatnią sylabę. Natomiast gdy wyraz kończy się jaką kolwiek inną spółgłoską niż -n, -s pada na ostatnią sylabę. Wyjątki pojawiają się gdy mamy zaznaczony znak akcentowania nad którąś z samogłosek, wtedy akcent pada właśnie na tą zaznaczoną sylabę.
SAMOGŁOSKI AKCENTOWANE
W pisanym hiszpańskim, podobnie jak we francuskim, występują samogłoski ze znaczkami akcentowania - kreską w prawo nad literą. Umieszcza się je w miejscach, gdzie powinienen pojawiać się akcent, ale tylko w słowach, w których normalnie pada on na inną sylabę. Dodatkowo jest on umieszczany w wyrazach, których znaczenie w wymowie zależy od użytego tonu.
Hiszpańskie samogłoski z akcentem:
Na marginesie warto też wspomnieć, że w języku hiszpańskim dwie samogłoski stojące obok siebie są często uważane za jedną sylabę. Dotyczy to następujących kombinacji liter: ai, au, ei, eu, oi, ou, ia, ie, io, iu, ua, uo, ui
